Meditatie – Eenzaam en alleen gelaten……….

Meditatie

Eenzaam en alleen gelaten……….

Eenzaam is een veel voorkomend woord  in deze Corona tijd. Door quarantaine, een gesloten zorgafdeling met geen of een strenge bezoekregeling , daar hebben we nog dagelijks mee te maken.

Zeker het afgelopen jaar, waar mensen kwamen te overlijden op een IC-afdeling, zielsalleen zonder dat er familie bij mocht zijn. Zieke mensen werden door familie en geliefden tot de deur van het ziekenhuis gebracht en ze hebben elkaar daarna nooit meer gezien. Het gevolg was een afscheidsdienst met een minimaal aantal mensen. Zonder een aanraking van troost, een bemoedigende arm om je heen, een ondersteunend schouderklopje of een knuffel, nee, alles moet op afstand. Mondkapjes die de uitstraling en de emotie van het gezicht verbergen. Er zijn geen normale kerkdiensten, heel veel vindt digitaal plaats. Wat een barre tijd, waar vanuit  we hopen dat het snel weer beter gaat worden. Voor veel mensen is dit een lijdenstijd. Vanuit dat lijden, vanuit het gedoe rond Corona wordt uitgekeken naar weer een beetje normaal leven.

Ook Jezus maakte grote eenzaamheid mee. Iets wat zijn lijden nog zwaarder maakte. Het begon al met Zijn vrienden, de discipelen die niet eens met Hem wilde waken in de hof van Gethsémané. Dan volgt het verraad van zijn discipel Judas met een kus. Later Petrus die Hem tot drie maal toe verloochende, “Ik ken die mens niet” riep hij.

Het volk roept: “Weg met Hem”!

Het kwaad wordt erger, zo erg zelfs dat het volk liever Barabbas vrijlaat, een slecht mens, een moordenaar, een crimineel van de bovenste plank, waarvan men blij was dat hij gevangen zat. Dan toch kiezen zij voor zijn vrijheid om de onschuldige Jezus te laten doden.

Na het alleen maar goed doen voor de mensen, wordt Jezus aan de kant gezet.

Wat moet dat voor Jezus intens pijn gedaan hebben. Je zou toch boos worden!

Nee, Jezus niet, Hij doorstaat dit als een lam, al het kwaad van de wereld, de smaad, de hoon, Hij doorstaat het om zo al het slechte van de mens te dragen. De straf, die wij als schuldige mensen zouden moeten krijgen. Hij staat daar alleen, Hij doorstaat de kruisiging alleen, helemaal alleen! Zelfs van zijn hemelse Vader verlaten.

Hoe indrukwekkend klinken de woorden in de Mattheus Passion gezongen door de Jezus figuur. Een indringend “Eli,Eli, lama sabachtani, Mijn God, Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?

Verlaten, door iedereen verlaten.

Waar zijn al zijn discipelen, zijn volgelingen?

Waar zijn al die mensen die achter Hem aan liepen om de Blijde Boodschap te horen?

Waar zijn die vijfduizend mensen die door Hem gevoed werden met vijf broden en twee visjes?

Waar zijn die zieken die door Hem genezen zijn?

Waar zijn die blinden die door Hem weer ziende waren geworden?

Waar zijn  al die mensen die zo blij met Hem waren?

Ze zijn nergens te vinden.

Hij is alleen, Hij staat er alleen voor. Die liefdevolle Jezus die alles voor ons heeft gedragen.

Zo eenzaam kan niemand ooit op de wereld nog zijn.

Hij heeft die eenzaamheid naast de heftige lichamelijke pijn voor ons doorstaan.

Dan klinkt vanaf het kruis: “Het is volbracht”.

De eenzaamheid is dan voorgoed doorbroken. Als we dan beseffen wat Hij voor ons gedaan heeft, dan klinkt een dankbaar lied vanuit ons hart:

Mijn Jezus, ik hou van U, ik noem U mijn Vriend.
Want U nam de straf op U, die ik had verdiend.
De grote Verlosser, mijn Redder bent U.
‘k Heb van U gehouden, maar nooit zoveel als nu.

Mijn Jezus, ik hou van U, want U hield van mij.
Toen U aan het kruis hing, een wond in uw zij.
Voor mij de genade, een doornenkroon voor U.
‘k Heb van U gehouden, maar nooit zoveel als nu.

Als ik in uw glorie, uw eeuwigheid kom,
dan buig ik mij voor U, in uw heiligdom.
Gekroond met uw heerlijkheid, zal ‘k zingen voor U.
‘k Heb van U gehouden, maar nooit zoveel als nu!

Jan-Frans Mulder